Ruch jest jedną z podstawowych potrzeb człowieka. Towarzyszy mu od chwili narodzin przejawiając się w różnych formach: w zabawie, w aktywnym wypoczynku oraz w codziennej pracy. Służy do wyrażania emocji, nawiązywania kontaktów i porozumiewania się.
Metoda Weroniki Sherborne opiera się o system ćwiczeń, które wspomagają prawidłowy rozwój dzieci i korygują zaburzenia rozwojowe oraz emocjonalne. Główna idea metody wyraża się bowiem w stwierdzeniu, że posługiwanie się ruchem jest narzędziem wspomagania i terapii zaburzeń rozwoju psychoruchowego dziecka. Udział w ćwiczeniach ma na celu stworzyć dziecku okazję do poznawania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły, sprawności i w związku z tym możliwości ruchowych. Podczas ćwiczeń ruchowych dziecko może poznać przestrzeń, w której się znajduje (przestaje ona być dla niego niebezpieczna). Dziecko czuje się bezpiecznie, staje się aktywne, bardziej twórcze.
Podstawowe założenia metod to rozwijanie ruchem trzech aspektów:
- Świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego.
- Świadomości przestrzeni i działania w niej.
- Dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.
Metodę stosuje się w Polsce w pracy z następującymi grupami dzieci:
- upośledzonymi umysłowo,
- autystycznymi,
- z mózgowym porażeniem dziecięcym,
- z zaburzeniami emocjonalnymi i zaburzeniami zachowania,
KORZYŚCI PŁYNĄCE ZE STOSOWANIA METODY W. SHERBORNE
Daje pozytywne odczucie w kontakcie z innym człowiekiem.
Wyzwala swobodę zachowań i naturalność.
Daje okazję do rozładowania energii.
Jest próbą pokonania własnych zahamowań wynikających z uprzednich doświadczeń.
Daje radość.
Wyzwala zaangażowanie.
Daje możliwość zaspokojenia własnych potrzeb.
Daje pewność siebie.
Daje możliwość poczucia się w innej roli niż na co dzień.
Daje okazję do bliskiego kontaktu fizycznego bez uruchamiania sfery seksualnej.
Daje poczucie partnerstwa.
Możliwość odczuwania przyjemnych doznań płynących z własnego ciała.
Nie jest ograniczona wiekiem uczestników.
