Nazwa Metody Warnkego pochodzi od nazwiska niemieckiego badacza dysleksji Freda Warnkego.
Terapia tą metodą jest prowadzona z wykorzystaniem precyzyjnego sprzętu medycznego.
Całość składa się z trzech etapów.
Pierwszym krokiem terapii jest diagnoza sprawności przetwarzania informacji przez układ nerwowy. Za pomocą Metody Warnkego można dokładnie zbadać 14 podstawowych funkcji percepcyjno-motorycznych, leżących u podstawy prawidłowego rozwoju umiejętności czytania i pisania. Co istotne, diagnoza ma formę zabawy o charakterze ciągu zróżnicowanych gier, dzięki czemu nie kojarzy się z tradycyjnym badaniem.
Pacjent wykonuje serię zadań, polegających na różnicowaniu dźwięków, ich wysokości, długości oraz wykazuje się innymi sprawnościami.
Drugim krokiem jest trening automatyzacji, regularny trening wpływa pozytywnie na poziom koncentracji uwagi oraz szereg czynności złożonych, takich jak rozumienie mowy, wymowa, tempo czytania, czytanie ze zrozumieniem, pisownia i wiele innych.
Krok trzeci to trening lateralny. Najbardziej charakterystyczną cechą tej fazy jest stała ”wędrówka” dźwięków i tekstów, z jednej strony na drugą w słuchawkach ćwiczącego pacjenta. Trening lateralny stanowi element terapii. Pacjent słyszy przez tekst nagrany specjalnie na potrzeby ćwiczeń w tak zwanej stereofonii „sztucznej głowy’’. Trening pozwala na stałe wzmocnienie istniejących i tworzenie nowych połączeń neuronowych, nawiązanie nowego kontaktu z językiem i zwiększenie pewności siebie w posługiwaniu się nim.
Korzyści tą metodą odnoszą zarówno dzieci jak i dorośli z zaburzeniami:
- czytania (np. dysleksja),
- pisania (dysortografia, dysgrafia),
- rozwoju mowy,
- przetwarzania bodźców słuchowych,
- opóźnić proces starzenia się słuchu,
- opóźnić pojawiające się procesy demencji,
- poprawić funkcjonowanie mózgu po uszkodzeniu (np. po udarze).
(opracowano na podstawie materiałów informacyjnych o metodzie)